ده سال پیش ، کارآفرینان متقاضی اداره سیلیکون ولی با حق امتیاز حق امتیاز رفتار می کردند. اکنون ما می دانیم که ایده های روشن آنها تا چه حد می تواند آتش سوزی کند.هنگامی که لری پیج و سرگئی برین اعلام کردند که آنها از وظایف "روز به روز" خود در الفبای منصرف شده اند - واگذاری سنگین به مدیر عامل گوگل ساندر پیچای - مدیرعامل گوگل - دوره ای به مراتب بیشتر از یک دوره دیگر پایان یافت. هرچه این اخبار برای غول جستجوی Mountain View تاریخ ایجاد کردند ، این یک پایان مناسب برای یک فرقه بنیانگذاری بود که طی 10 سال گذشته به اوج خود رسید و سقوط کرد.
در آغاز این دهه ، "Google Guys" هنوز پرچمداران آن فرقه بودند. از زمانی که شرکت خود را در اواخر دهه 1990 آغاز کردند ، آنها با کمال میل جعبه هایی را ترسیم کردند که متعاقباً موسس-پس اندازان بعدی آنها را چک کردند: تعقیب ایده هایی که خرد متعارف آنها را دیوانه می داند ؛ عزل شیوه های سنتی تجارت ، و حفظ کنترل شرکتشان حتی پس از مراجعه به مردم ، دور زدن نظارت با اعطای سهام قدرتمند رای گیری.
فلسفه اساسی این بود که بنیانگذاران بهتر از سهامداران می دانستند چه چیزی خوب است ، نه فقط برای شرکت بلکه برای جهان. اگر قدرت نامحدودی به آنها بخشیدید ، حتی ممکن است از سودهای خوبی برای اجتماعی برخوردار شوند! یا حداقل ، آنها دلارهای سریع را برای یک رویکرد بلند مدت که فقط بینندگان از آن قدردانی می کنند به تعویق انداختند. هنگامی که پیج ادعا کرد که گوگل "یک شرکت معمولی" نیست ، او برای همه بنیانگذاران صحبت می کرد ، که بسیاری از آنها متعاقباً آن کنوانسیون را اتخاذ می کردند.
اما دهه ای که ما فقط تحمل کردیم ، هاله های آنها را خرد کرد. سالهای 2010 ممکن است با معرفی مارک زاکربرگ برای مجله Time of the Year (شخص سال) ، الگویی برای کارآفرینان بی شماری با رفتار ونابا شروع شود. اما این کار به پایان رسید که وی تلاش کرد تا ضمن اینکه شش ساعت نوسانات کلامی عصبانی از طرف قانون گذاران را به خود جلب می کند ، رواج پیدا کند.
کنگره ، همراه با بقیه ما ، با این ادعا مبنی بر اینکه موسسین موتورهای ثروت هستند و عواملی را برای خیر جهانی تغییر می دهند ، به وضوح ناامید شده اند. گرچه اهداف بیان شده آنها بسیار بلند بوده است ، اما عواقب رویاهای بنیانگذار مشاغل اقتصادی غول پیکر ، کارزارهای اطلاعاتی غلط و سرقت توجه ما بوده است. حتی Google / Alphabet ، که برای کارگران خوشبخت خود فعال است ، ناآرامی ها و فشارهای نظارتی کارمندان را در زمینه حفظ حریم خصوصی و مسائل ضد انحصاری تجربه می کند.
حداقل duckes زاکربرگ و الفبای شرکت های سودآور و با ارزش بالایی را اداره می کنند. برخی دیگر از بنیانگذاران دیگری که در این دهه شکوه و عظمت کسب کرده اند ، اکنون در حالی که کمبودها را جمع می کنند ، به دلیل عملکردهای مشکوک شناخته شده اند. به یاد داشته باشید الیزابت هولمز ، که قرار بود استیو جابز بعدی باشد؟ این اکنون دادستان های او هستند که از خون خارج شده اند ، و آنها فقط برای یک قطره حل و فصل نمی کنند. تراویس کالانیک ، هنگامی که به عنوان یک سینه زنی سخت و شارژ که قصد تحول در حمل و نقل را داشت ، مشهور شد ، چنان فرهنگ سمی را در Uber ایجاد کرد که هیئت مدیره او را کنار گذاشت. اما حتی رفتارهای Kalanick با آنتیک های Barnum-esque آدام نویمان WeWork ، که برنامه کاری وی زیر نظر IPO سقط شده سقوط کرده ، مقایسه نمی شود. و از آنجا که او تاکتیک بارگیری قدرت رای گیری را در سهام خود که در اختیار داشت ، پذیرفته بود ، تنها راه برای رهایی شرکت از بنیانگذار megalomanical آن ، پرداخت او بود.
هاله مؤسس وقتی نسخه های پرشکوهی از آن داستان ها در صفحه نمایش خانگی و سینما ظاهر شود ، دلخراش دیگری خواهد کرد. این تولیدات باعث می شود تا نمایشگاه طنز HBO ، سیلیکون ولی ، به عنوان مکان تبلیغی برای گردشگری به دلیل موقعیت نامگذاری شده خود ، به نظر برسد.
خلاصه اینکه ، ما به اندازه کافی داشتیم شاید روزی جذاب باشد که جک دورسی به خاطر کراوات کانون توجه کنگره خود و بدون ریش با ریش hipster در کنگره حاضر شد و شهادتش را از یک آیفون خواند. اما آنچه می خواهیم بدانیم این است که ، چرا توییتر بسیار سمی است؟ تعدادی از موسسین که تکشاخ های خود را به بازار آورده اند و مسئولیت آن باقی مانده اند ، در توضیح دلیل قیمت سهام آنها از این ارزیابی های بالا در حوزه خصوصی افت کرده اند.
- سه شنبه ۱۰ دی ۹۸ ۱۸:۴۲ ۲۴۱ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر